Pi

Asıl meziyeti kaotizm olan bir film Pi. Benim Nolan' ın Following ine benzetmem dışında da pek bir çağrışımı olmadı. Hala Aronofsky' nin 13-17 yaş arasına seslendiği düşüncemi sağlamlaştıran, bana pek az içsel derinlik veren bir yapıt Pi.

Şöyle bir kaç anektod vereyim, "para ve din" üzerinden hallice "marksist" olan; bunun ötesinde bunu bize bir kaç "materyalist" diyalogda güzelcene sunmaya çalışan, akabinde mevcudiyetinde barındığı renklendirme ile izleyicisine bir zeka belirtisi vereceğini düşünen fakat zeka yetisinin sadece dijital çağın sayaçlarını ve onun paradigmalarını kovalama basireti ya da salt olarak "insanı kovalamak" arasındaki ironiye değinerek yaptığının farkında ol(a)mayan, şizofrenik bir medcezir var Pi' de. Ama 10 üzerinden 3 dışında hiç bir şey bulamadım şahsen.

Aronofsky' ye gelirsem, pek sevdiğim bir yönetmen değildir bunun sebebi de çok açık ve net; kabiliyetsizliğinde bir şeyler aramaktadır!