Bir santrafor düşünün, oyuna 2.yarının sonlarına doğru Fernando Torres'in yerine giriyor, takımı o sırada maçta 1-0 geride, takımının o dakikadan sonraki tek gol umudu oluyor, maçın 88. dakikasında takımını ipten alıyor 1-1 yapıyor, 89.dakikada harika bir gol atıyor ve durumu 2-1'e getiriyor, rakip takım seyircileri evinin yolunu tutmaya başlıyor, kimisi son çare ellerinde tuttukları İncil'e sarılarak dualar ediyor, son dakika, son topta rakip, Iker Casillas'a 35m'den hem de frikikten çakıyor ve maçı 2-2'ye götürerek maçı uzatıyor. Rakip takımın futbolcusu bir anda öne çıkar iken, olan ise bizim santrafora oluyor. Daniel Güiza'dan bahsediyorum. Son düdükten; 5 dakika önce yenik olan takımın oyuncusu, 4 dakika önce maçı uzatmalara götüren adam, 3 dakika önce maçın ve günün kahramanı, 2 dakika önce savunmasına gelen adam, 1 dakika önce frikik uzaklaştırmak için savunmasında bir adam, son düdük çaldığında ise uzatmaya gitmiş bir maçın futbolcusu. Futbol bu yüzden güzel.
3-2 biten maç sonrası, maçın adamı ise İspanya'nın 3.golünün sahibi Xabi Alonso oluyor bu arada.
0 yorum:
Yorum Gönder