Bizim bi' huyumuz var Beşiktaş taraftarı olarak. Futbolcumuza ya evladımız gibi davranıyoruz ya da evladımızın katili gibi.Demek istediğim bazı anlarda sevgimizden öyle boğuyoruz ki oyuncuları şaşırıyorum. Mesela sezon başından beri iç sahada maç devam ederken tribüne çağırıyoruz adamları neredeyse. Aman kötü oynamasınlar, katil biraz ağır oldu ama tribünlerin özellikle alt kısımlarındaki arkadaşları & abileri görseniz bana hak verirsiniz.
Dün gece soğuk duşu gördük. Maç kaybedilir, sıkıntı değil de tribünün hali üzücü. Zira takımın yakaladığı bu olumlu hava, tribündeki değişik hava ile aynı orantıda. Dün yine klasik oyuncu ıslıklamalar başladı tabii. Delgado ve Nihat ilk kurbanlar. En anti-delgado'culardan biri benimdir bu takımda. Gittiği gün, yeni takımının formasını alıp sırtına ismini yazdırmayı düşünüyorum bazen. Ama ıslık falan olmamalı yine de. Hele Nihat Kahveci..? Hani Beşiktaş'ın çocuğu, hani benim yaşıtlarımı Avrupa Futbolu ile tanıştıran adam, izledikçe göğüsümüzü kabartan..?
İyi oynadığında "Beşiktaş'ın Çocuğu", kötü oynayınca "yuhhh". Bir de "biz uyardık" tribi var ki evlere şenlik. Bi' de havaya ateş açsaydın uyarı amaçlı belki anlardı mnkym. Sana mı kaldı oyuncuyu uyarmak.
Bugün Nihat'ı ıslıklamak Necip'i de etkiler, Quaresma'yı da. Hepsinden öte sadece kötü oynadı diye armayı taşıyan sporcuyu aşağılamak olmaz. Olmamalı işte. Bunu anlamak ne kadar zor olabilir?
Haddime değil tribün ile ilgili ahkam kesmek ama gördüğümüzü söylüyoruz işte. Takımın toparlanması konusunda Schuster'in eline bakacağız tamam da tribün nasıl toparlanacak belli değil. Hadi hayırlısı olsun.
not: bu arada bazı taraftarlar maçtan sonra oyuncuları alkışladı falan. onlar ayrı tabii ki. ancak yukarıda yazılan kitle çok önemli malesef.
