Guti Saçları mı Kazıtmış Lan?

... dağılabiliriz.

Fox Tv'nin Efsanevi Yayıncılık Anlayışı

Haftasonu Fox Tv'de İtalya Ligi Maçları

Cumartesi

19.45 - 101 (Yarışma)
22.15 - Fantastic Four "Rise of the Silver Surfer"

Pazar

16.15 - İşaretler
20.15 - Arka Sıradakiler

Özellikle; İşaretler'in maçı çok merak uyandırıcı. Kaçıran izleyicilerde Gattuso sakalı çıksın.

Fox Tv'ye şikayet maili atmak için adres; info@fox.com.tr

İletişim için ise buradan; http://www.fox.com.tr/iletisim

Van Buyten Oktoberfest'te

Yarasın tosunuma...

Teşekkürler Galatasaray.Org !!!

Bu, Galatasaray.org'un tarafıma gönderdiği doğum günü kutlama maili. Halbuki, ben, benim gibi onlarca, yüzlerce, binlerce, hatta belki de yüzbinlerce insanın resmi siteye bugün kazandırdığı "hit"in tek sebebi vardı. Harry Kewell için böyle bir tebrik mesajı. Bir tek Harry Kewell'ın o gülen yüzünün resmi. Altında da 2 satır yazı.

Tamam anladık. Yönetim olarak, sözleşme yenilemek istemediniz. Taraftarı da karşınıza almamak için zorla 3 kuruş para vererek sözleşme yenilediniz. O da buna surat yapmadı ve ilk gün neyse bugün de aynı ciddiyet ve profesyonellikle oynuyor oyununu. Hâlâ taraftarın sevgilisi. Hâlâ Galatasaray'lıyım diyenden daha içten oynuyor.

Bu mail'e cevap atmayın demişsiniz ya, buradan atayım istedim. 2008'de 00.00'da, 2009'da 16.30'da kutladığınız doğum gününü bu sene, yeni stada gidiyoruuuaaaz diyerek salladınız. O stada biz Harry için gideceğiz. Hep beraber Daddy Cool söyleyeceğiz inşallah. Galatasaray.com'a video koymakla da bitmiyor o işler. Açılmıyor da zaten video.

September 22, 2004

Bugün doğum günlerinden gidiyoruz. 6 sene önce. 2004. Ormanın arasında birden açılan bir göz. Uçak kazası.

6 sene önce bugün Lost başlamış, hayatımızda, fikirlerimizde, ilgi alanlarımızda büyük yer etmişti. O, son sezonu daha güzel yapacaktınız be abi...

See you another life, Brother...

Biraz geciktik, olur o kadar...

Hello, My Name is Harry Kewell

Merhaba. Ben Harry Kewell. 22 Eylül 1978 günü, Sydney'de New South Wales adını taşıyan bölgede dünyaya geldim. Adım Harold Kewell. Ama Harry diyorlar. Sizin Mehmet, Memo gibi.

Dünyaya geldiğim gün, ama benden 2 sene önce benim gençliğimi izleyen gözlerin gördüğü en büyük santrafor olan Ronaldo doğdu.

New South Wales liginde Marconi adlı bir takımda futbol hayatıma başladım. Yaşım daha o zamanlar 12. Tayland'da, İtalya'da ve İngiltere'de bu takımla bir çok maç yaptım. Bu sıralarda da Leeds United beni kaptı. Yaşım o zaman 17 idi.

As takıma çıkmam 18 yaşında oldu. İlk golümü de sizin "Tuncay'ın takımı" diye adlandırdığınız Stoke City'e attım. Yıl 1997.



1999-2000 sezonu takımım adına en iyi sezonlarımdan birisidir. Uefa Kupası'nda yarı finale çıktık. 6 Nisan 2000 tarihinde çıktığım bir deplasmanda taraftara bakmak için sahaya geldiğimde, polislerin kalkanlarını kaldırmış bir şekilde beni koruduğunu gördüm. Dahası, çıkan gürültüyü ve desteği görüp çekindim. Maçı da 35 dakikada yediğimiz 2 golle kaybettik. O maçta da gözüme bir top toplayıcı çarptı. Koca kafalı. Yüzü tanıdık geliyor bana ya neyse.

Rövanşı alırız biz diye çıktığımız maçta, daha 4.dakikada, 10 numara attığı penaltıyla fişimizi çekti. Ben de 5 numaralı oyuncuya hareket çektim. 3 numaralı oyuncuyla omuz omuza mücadele verdim. Yetmedi.



Leeds'ten L'pool'a gittim. Aslında Inter'in bana 25 milyon dolar önerdiğini duymuştum. Neyse, 7 numarayı giydim. Ama o sakatlık belası yok mu... Her neyse. 5 numaralı bir Çek santrafor da bize geldi. 2002 - 2003 ve 2003 - 2004 sezonlarında Premier Ligde sol ayağı ile en çok golü atan bendim.



Sonra bir baktım. Yine İstanbul'dayım. Bu kez kalkanlar yok. Şampiyonlar Ligi finali oynuyorum. Rakip Milan. Karşımda 5 numaralı santrafor. 10.dakika olmadan sakatlanıp çıktım. 3-0 geriye düştük. Ama maçı da kupayı da aldık. Efsaneviydi. Bu şehirde bir şeyler vardı. O, 5 numara daha sonra 15 olacak, ben 19 olacaktım ve yine beraber santra yapacaktık.



Daha sonra bir baktım, o kalkanların arkamdan kalktığı stada transfer olmuşum. At kuyruklu bir yönetici beni ikna etti. Kıramadım. 1 sene oynar, paramı alır, işimi yapar ve dönerim diye düşünmüştüm. Yanlış düşünmüşüm. Daha sonra "I was reborn at Galatasaray" dedim.

Havaalanında, inanılmaz bir kalabalık. Nereye geldim ben dedim. Verdiler elime 19 numaralı formayı. Leeds günlerindeki gibi, ben daha bitmedim, demek için.

Florya'da arkadaşlarımla tanışmak için gezerken, top sakallı bir arkadaş geldi. Hayatımda duyduğum en hızlı "Welcome" telaffuzunu yaptı. Diğer arkadaşlarla da tanıştık. Sabri, bana çekirdek yemeyi de öğretti. Sabri'yi de rakibiyle karşılaştırırken böyle anlattım.



İlk maçım bir kupa maçıydı. Hoca beni oyuna aldı. Ben de koştum, koştum, koştum. Yerime gitmek için koşarken, bir baktım, o "kel" yine yardırıyor arka direğe doğru gittim. Vurdum. Gol oldu. 7 saniye sürdü golle buluşmam. Anladım ki, bu takımla yapacaklarım, kariyerimde yaptıklarımın yanında çok ayrı olacak.



Bir gün Bordeaux maçı geldi. Ulrich Rame'ye kızgınım. İlk maçta 3m'den topumu çıkarttı çünkü. Golün de gazıyla bir vurdum. Top 90'a gitti. Rame de o günden sonra iflah olmadı zaten. Yerine başka adam aldılar.



Bir tur sonra ise hala unutamadığım bir şey oldu. Stoper oynuyordum. O, Leeds'te omuz omuza mücadele ettiğim adam kenarda idi ve beni stopere yazdı. Ben de oynadım. Oynadım yani.



Sonra Frank ve Johan geldi. Devre arasına kadar beraber çok iyi işler yaptık. O da beni santrafor oynattı. Geldiğimde görev yapan Skibbe'de sağ açık ve bir maçta yarım saat ön libero oynatmıştı. Devre arasında sakatlandım. Sözleşmemi dondurma kararı almaları söz konusuydu. Ama taraftarlar buna izin vermedi.



Sezon sonu sözleşme yenilemek istemediler. Taraftarlar yine buna karşı geldiler. Beni istediler. Ben de onlara borcumu ödemek için döndüm. Benim her golümden sonra şarkılarla beni çağırıyorlar. Ben sakatken beni destekliyorlar, ben yokken bile bana bağırıyorlar. Dahası, 20 Nisan günü bize penaltıyı atan adamdan sonra beni seviyorlar. Bana özel pankartlar yapıyorlar.



Ben Harry Kewell. Bugün doğum günüm. 32 yıl bitti. 33 oldum. Galatasaray için elimden geleni yapacağım. Son saniyeme kadar.


İyi ki doğdun Daddy Cool. İyi ki doğdun Harry Potter.

Emenike Reis ve Karabükspor

Geçtiğimiz sene Yılmaz Vural'ın Kasımpaşa'sını izlemekten keyif alırdım. Hatta Busker ile beraber "Kasımpaşa kombinesi mi alsak" sorusunu sorup, alacak duruma gelmiştik sezon başında ama almadık şu Ersen Martin gibi gelen, Koray Avcı, Cenk İşler gibi giden transferler yüzünden.

Şimdi hayıflanıyorum kendi adıma; "Karabükspor'ün stadı şöyle 1 saat uzakta bir stat olsa da her maçına gitsem" diye. Nedeni de, Emenike'nin Amokachi Jr.lığı. Cernat'ın saha içi maestroluğu. Kasımpaşa'ya attıkları ilk gol. Ezber bozmaları. Yani bu kadar ciddiyet, profesyonellik, asık suratlılık, ona buna çemkirme gibi, bir şeylere benzeme çabası içerisinde olmayıp, kendileri gibi kalıp, bu kadar doğal ve güzel olabildikleri için.

Yani;

Kasımpaşa out. Karabükspor in.
Yılmaz Vural out. Yücel Ildız in.

Kısaca açıklamak gerekirse, fotoğrafa bakın. Anlatmak istediğimi görürsünüz...

Not; Fotoğraf, Kardemir Karabükspor "resmi" sitesinden alınmıştır.